Το άρθρο στάλθηκε από φίλο της σελίδας
Στο παρόν κριτικό δοκίμιο, θα παρουσιαστεί με έναν αυθόρμητο παρά αυστηρά δομημένο τρόπο, οι ιδέες και οι τοποθετήσεις των αναρχικών ή πιο επίσημα των "αντιεξουσιαστών σοσιαλιστών" περί αυτού που κοινώς ονομάζουμε κράτος ή "Κράτος" (για τους μύστες του ανθρώπινου Πνεύματος στην ιστορία). Η κριτική ανάλυση θα βασιστεί στο γενικό πνεύμα του αναρχικού αριστερού φάσματος που εκφράζεται μέχρι σήμερα από φορείς, συλλογικότητες και μεμονωμένα ιστορικά πρόσωπα.
Η ιστορία του αναρχικού κινήματος στοχεύει στην εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας πολιτών στην οποία θα έχει εξαλειφθεί η σχέση κυβερνώντων - κυβερνωμένων, μια σχέση εκμετάλλευσης και δεσποτισμού κάθε είδους (για αυτό παρατηρείται και η απέχθεια τους για την μαρξιστική κοσμοθεωρία). Η κοινωνία αυτή οραματίζεται να μιμηθεί με προοδευτικές αναθεωρήσεις, την αθηναϊκή αμεσοδημοκρατική πολιτεία ως το πιο ισότιμο πολίτευμα ως προς τις πολιτικές διαδικασίες της, την μετοχή στα κοινά της συλλογικότητας, στο μερίδιο ευθύνης των εκάστοτε ενεργειών κτλ. Παρόλα αυτά, η άμεση κατάργηση του κράτους είναι ο ουσιαστικότερος λόγος ύπαρξης κάθε "αναρχικής ψυχής", η μέγιστη ελευθερία που μπορεί να αποκτήσει.
Το αναρχικό ρεύμα αναγνωρίζει στο συγκεντρωτικό κράτος, μια εν δυνάμει και ιστορικά εκφραζόμενη τυραννία των λίγων στους πολλούς, την βούληση μερικών στον πολλών, τις αποφάσεις ορισμένων στους πολλούς δέκτες, ένας γραφειοκρατικός οργανισμός που δεν επιδιώκει να σεβαστεί την αυτονομία του κάθε πολίτη στο μέγιστο βαθμό που μπορεί. Θυμίζει τις σχέσεις Πατέρα - παιδιού που το παιδί θεωρείται ώριμο για να προσδιορίσει τον τρόπο ζωής του μέσα στο γίγνεσθαι της ιστορίας, αρκετά έξυπνο για να παίρνει πρωτοβουλίες, αρκετά καταρτισμένο για να μετέχει εξίσου το ίδιο στις πολιτικές αποφάσεις του τόπου του, με τις ίδιες προϋποθέσεις, τους ίδιους όρους, την ίδια βαρύτητα λόγου. Αυτή η αντίληψη βασίζεται στην Αθηναϊκή υπαρκτή πολιτική φιλοσοφία όπου, όσα περισσότερα υποκείμενα παρατηρούν το αντικείμενο από διαφορετική γωνία, τόσο σίγουρα πληρέστερα κατανοούμε την ολική υπόσταση του αντικειμένου, δεν διανοείται δηλαδή λίγα μεμονωμένα άτομα να κατανοήσουν σφαιρικά το εκάστοτε αντικείμενο στο ίδιο βαθμό που η πρώτη συλλογικά θα μπορούσε... Η επιβολή απόψεων είναι αυστηρά καταδικαστέα!
Χωρίς κράτος δεν θα υπήρχε τάξη και χωρίς τάξη δεν θα υπήρχε ελευθερία αλλά χάος, ανθρώπινο χάος, άρα γιατί επιθυμούν την εξάλειψη της κρατικής δομής; Βάση Προυντόν "Η ελευθερία είναι η μητέρα της τάξης και όχι η κόρη", μια οργανική φυσική τάξη όπου δεν επιβάλλεται μέσω νόμων και καταναγκαστικών θεσμών αλλά από σχέσεις αμοιβαιότητας και ελευθερία κίνησης (μουτουαλισμός). Κλειδί - λέξη όλων των αναρχικών φραξιών είναι η παιδεία, όχι μόνο η εκπαίδευση... Θεωρείται αποδεκτό ότι η ανθρώπινη "αυτοπραγμάτωση" κείται στην αναρχική καθαρή κατάσταση ("ο ελεύθερος άνθρωπος") και η εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αυτό. Συνεπώς γνωρίζοντας και έχοντας προσδιορίσει τον "αναρχικό άνθρωπο", μένει μόνο η μέθοδος προς αυτόν να βρεθεί και να εφαρμοστεί.
Έχοντας εισάγει τον αναγνώστη στο πνεύμα του αντι-κρατισμού, επήλθε η στιγμή να ασκηθεί κριτική επί αυτών.
Περί σχέσεων ανθρώπων :
Ενώ η πεποίθηση και η ψευδο-ιδεαλιστική θέση της νοητικής ισότητας των πολιτών κυριαρχεί στους αναρχικούς κόλπους, η ιστορική πραγματικότητα παρουσίασε, παρουσιάζει και θα παρουσιάσει αισθητές διακρίσεις μεταξύ ανθρώπων και μια ανισότητα πνευματικής ωριμότητας ως προς τις τάξεις του. Ο λόγος απλός, βιολογικοί παράγοντες, κοινωνικοί παράγοντες μα το κυριότερο εμπειρικοί παράγοντες. Η πεποίθηση της εν δυνάμει κατοχής πνεύματος και η διαδικασία αφύπνισης της συνείδησης μπορεί να γίνουν αποδεκτά, όμως δεν εκφράζεται το ίδιο σε όλους, την ίδια χρονική στιγμή ή και πότε μάλιστα...
Συνεπώς φαινομενικά κάθε εποχή διαθέτει τους πιο ώριμους από τους ώριμους της και τους ανώριμους της. Η σχέση κυβερνώντων και κυβερνωμένων είναι αναπόφευκτο γεγονός, ακόμα και στις ίδιες τις αναρχικές συλλογικότητες, οι καλύτεροι σιωπούν στο όνομα σεβασμού της πλειοψηφίας αντί να τους δωθεί θέση αντιπροσώπευσης μέρος της συλλογικότητας (όπως ορθά ευαγγελίζονται στην περίπτωση οι μαρξιστές - λενινιστες)
Περί νόμων και θεσμών :
Οι νόμοι και οι θεσμοί είναι απαραίτητοι για την συλλογική ευημερία, καθώς προστατεύουν το σύνολο από ανορθολογικές συμπεριφορές και ταραχοποιούς. Σίγουρα, οι νόμοι μπορούν και έχουν γίνει καταπιεστικοί με τυραννικό χαρακτήρα αλλά είναι προτιμότερο να υπάρχουν νόμοι με την δυνατότητα αναθεώρησης παρά η απουσία αυτών.
Η καθολική διάσταση τους μπορεί και φέρνει αρμονία και πρακτική λειτουργία σε τεράστιες μάζες ανθρώπων που ένα άκρατο πολίτευμα δεν θα μπορούσε να συγκροτήσει ποτέ.
Εν κατακλείδι, αξίζει να αναφερθεί η Αντιγόνη του Σοφοκλή ως το πιο χαρακτηριστικό έργο ηθικού προβληματισμού για το κράτος και το ρόλο του... Όπως σημειώνει ο αείμνηστος καθηγητής Λιαντίνης "σκεφτείτε μια κοινωνία, όχι με μια Αντιγόνη αλλά χιλιάδες απέναντι στους νόμους της πολιτείας, πως θα έμοιαζε η πολιτεία τότε..."
https://youtu.be/1kZZNgeMDYs?si=WecFvqUrWbh1b4SB
Α.Π
